– Zmień dziecku pieluchę, chyba coś tam się wydarzyło. – Zmień chomikowi trociny, chyba już się nie nadaje. Trociny, nie chomik. – Musimy zmienić instalację, ta jest za stara, łatwo o poważną awarię. – Zmieńmy ziemię tym kwiatom, widać im korzenie! – Rany, zmienię tym kwiatom wodę, śmierdzi. – Zmień swoje życie z nami!
„Ale o co chodzi? Co to jest kfileczka? Może Mama się pomyliła, może BUTEleczka. Albo ŁYŻEczka. Takie słowo słyszałem. Nie rozumiem o co chodzi.
Siedzisz sobie przy biurku i pracujesz. Na podorędziu kubek z kawą (przynajmniej u mnie, nie wiem co zrobię, kiedy na stare lata nie będę mogła jej pić). Poza miejscem dla kubka + 3cm wolnej przestrzeni (żeby go nie przewrócić) leżą papiery, dokumenty, długopisy i wszelkiej maści przedmioty oraz materiały niezbędne do ukończenia pracy.
Jest mi za gorąco w autobusie – płacz. Dłuży mi się czas na uczelni lub w pracy – ciche chlipanie. Niedługo idę na wesele kuzynki, ale może by tak nowa bluzeczka/ kadzidełka/ świeczka? Niee, nie mogę – płacz.
Tymi słowy podsumowałam mój wywód, kiedy jako 6 letni człowiek zadzwoniłam do telewizji.
„Nie żartuję. Proszę mi wyjaśnić co to jest wrzesień i to czem prędzej, bo czuję się niekomfortowo, nie wiedząc CO TO JEST WRZESIEŃ! A ciotka Marta wie.